Een paar weken geleden gingen mijn vader en ik lunchen om mijn overgang naar 5 vwo te vieren. Nog voordat we onze stoelen hadden aangeschoven, stond er een ober klaar om onze drankbestelling op te nemen.
Het was zo’n vreselijk enthousiaste ober. Ken je dat type? Het zijn de mensen die de hele tijd grapjes maken, veel te veel vertellen en je constant op je zenuwen werken.
Die dag had ik dus weer eens zo’n figuur te pakken, maar… niets kon de vrolijke sfeer verpesten, dacht ik.
Ik bestelde “een trio van broodjes“.
Een normale ober voert rustig de bestelling in op zijn telefoon. Deze ober was echter iets anders van plan.
“Goede keuze, meneer.”
Ik had moeite om mijn lach te verbergen. Sowieso vind ik het altijd hilarisch als ik “meneer” word genoemd, maar dat was deze keer het enige. “Goede keuze“, alsof ik mijn beslissing nog zou aanpassen aan de hand van wat hij mij vertelde. Zou hij per slot van rekening ooit zeggen: “Dat is een smering, goor en belabberd gerecht meneer. Probeert u eens wat anders“?
Het trio van broodjes was overigens heerlijk
Ondanks mijn frustraties over deze hyperenthousiaste obers, denk ik dat ze absoluut wat bijdragen aan de sfeer in het restaurant. Túúrlijk, als gast zit je niet altijd op vrolijke opmerkingen te wachten, maar zou je dan liever een lul-de-behanger met een grafgezicht willen hebben? It’s up to you…
Stach Redeker is in het dagelijks leven student, lifehacker en blogger. Geïnspireerd door de lessen Nederlands en door een artikel van Schrijverspunt schrijft hij elke week een column over (super)kleine ergernissen in de samenleving.
Je bent je wachtwoord vergeten. Wie maakt het niet mee? Vandaag presenteer ik een revolutionair idee: ik heb een Arduino Pro Micro geprogrammeerd als automatische wachtwoordinvoermachine. Dit handige dingetje vult automatisch je gebruikersnaam en wachtwoord in, bij welke site je maar wil. Het mooiste: de kostprijs is drie euro!
In deze video bespreek ik uitgebreid het idee, de voor- en nadelen en de code (DuckyScript). Ging het allemaal te snel? Geen zorgen. Je kunt het allemaal teruglezen, inclusief een supertip over het nóg veiliger maken van je wachtwoorden met de Arduino Pro Micro, in de blogpost op Weblog van Stach.
Zo werkt het
Het is best ingewikkeld om van een Arduino-apparaat commando’s naar je computer te sturen. Windows scant ieder “opslag”-USB-apparaat. Reken maar niet dat je scripts worden toegestaan door Windows.
De Arduino Pro Micro is hiervoor de perfecte oplossing. Je kunt de Pro Micro programmeren als toetsenbord. Een toetsenbord wordt door Windows altijd vertrouwd. Windows maakt geen onderscheid in wat het toetsenbord bedient: een mens of een microcontroller.
Nu je dit principe weet, kun je hier handig gebruik van maken. Alles wat met een toetsenbord normaal vijftien minuten kost, kan nu in enkele seconden!
Een USB-kabel om met de Pro Micro te communiceren
(Deze heb je waarschijnlijk al thuis liggen.)
De Arduino Nano lijkt misschien op de Arduino Pro Micro, maar ze zijn niet hetzelfde. Het is belangrijk dat je een Pro Micro gebruikt, anders werkt het niet.
Stappenplan
Schrijf de opdracht die je wil uitvoeren in DuckyScript. Dit is de makkelijkste programmeertaal die ik ooit heb gezien. In vijftien minuten kun je het leren. Bekijk hier een lijstje met een aantal mogelijke commando’s. In principe geldt dat alles wat met een toetsenbord mogelijk is, je ook met de Pro Micro kunt doen.
Converteer het DuckyScript naar C++ (dat kan de Arduino IDE begrijpen). Voor deze stap gebruik je een gratis tool. Die tool vind je hier.
Verbind de Arduino met de computer.
Start de Arduino IDE op.
Kopieer de code die je hebt verkregen bij stap 2 en plak deze in de Arduino IDE.
Selecteer het juiste board (Arduino Pro Micro of Arduino Leonardo) en de COM-port waarop je de Arduino hebt aangesloten.
Upload de code naar de Arduino.
Gefeliciteerd! Je hebt je eerste USB Rubber Ducky gemaakt!
De mogelijkheden met een Pro Micro zijn eindeloos!
Voorbeeldcodes
Hieronder vind je enkele voorbeeldcodes die ik zelf heb geschreven. Deze codes zijn ongevaarlijk. Probeer ze gerust uit! Je kunt ze meteen in de Arduino IDE plakken.
Arduino
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
/*
* Generated with <3 by Dckuino.js, an open source project !
*/
#include "Keyboard.h"
voidtypeKey(intkey)
{
Keyboard.press(key);
delay(50);
Keyboard.release(key);
}
/* Init function */
voidsetup()
{
// Begining the Keyboard stream
Keyboard.begin();
// Wait 500ms
delay(500);
delay(400);
Keyboard.print("[gebruikersnaam]");
delay(100);
typeKey(KEY_RETURN);
delay(100);
Keyboard.print("[wachtwoord]");
delay(100);
typeKey(KEY_RETURN);
// Ending stream
Keyboard.end();
}
/* Unused endless loop */
voidloop(){}
Automatisch invoeren van een gebruikersnaam en wachtwoord bij een inlogprocedure die uit twee stappen bestaat. Hier is het gebruik van ENTER dus nodig. Dit kun je gebruiken bij onder andere Magister en Gmail.
Arduino
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
/*
* Generated with <3 by Dckuino.js, an open source project !
*/
#include "Keyboard.h"
voidtypeKey(intkey)
{
Keyboard.press(key);
delay(50);
Keyboard.release(key);
}
/* Init function */
voidsetup()
{
// Begining the Keyboard stream
Keyboard.begin();
// Wait 500ms
delay(500);
delay(400);
Keyboard.print("[gebruikersnaam]");
delay(100);
typeKey(KEY_TAB);
delay(100);
Keyboard.print("[wachtwoord]");
delay(100);
typeKey(KEY_RETURN);
// Ending stream
Keyboard.end();
}
/* Unused endless loop */
voidloop(){}
Deze code gebruik je als een TAB genoeg is om naar het volgende invoerveld te “springen”.
Arduino
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
/*
* Generated with <3 by Dckuino.js, an open source project !
In de video leg ik uit waarom het niet veilig is deze manier van aanmelden te gebruiken. Toch bestaat er een manier om met een Pro Micro een extra beveiligingslaag aan je wachtwoorden toe te voegen:
Arduino
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
/*
* Generated with <3 by Dckuino.js, an open source project !
*/
#include "Keyboard.h"
voidtypeKey(intkey)
{
Keyboard.press(key);
delay(50);
Keyboard.release(key);
}
/* Init function */
voidsetup()
{
// Begining the Keyboard stream
Keyboard.begin();
// Wait 500ms
delay(500);
delay(400);
Keyboard.print("=Qg>?>N5eyx@^K~'k`|yM78]y\\Y/");
delay(100);
typeKey(KEY_RETURN);
// Ending stream
Keyboard.end();
}
/* Unused endless loop */
voidloop(){}
Deze code plakt “=Qg>?>N5eyx@^K~’k`|yM78]y\Y/” en drukt dan op ENTER. Gebruik deze code als volgt:
Typ normaal je gebruikersnaam in.
Typ normaal je wachtwoord in.
Maar… het wachtwoord dat je zojuist hebt ingetypt, is niet je echte wachtwoord. Je echte wachtwoord is: ingetypt wachtwoord + random string.
Om het wachtwoord compleet te maken, plug je de Pro Micro in.
De random 28 tekens zorgen voor een onkraakbaar wachtwoord!
Leuk om te weten
Je kunt nu grote lappen tekst in enkele seconden typen.
De output van de Arduino Pro Micro is niet door een hardware keylogger te onderscheppen.
Voor de meeste softwarematige keyloggers gaat de Pro Micro ook te snel.
Na het overleven van de vieze kleedkamer, het verplichte gesprekje en de oorverdovende muziek loop ik naar de loopband. Ik ga erop staan, neem diep adem, en zet mijn handen op de metalen hartslagplaatjes.
Ik trek ze er meteen weer vanaf. Het plakt, het is nat, het is goor.
Zweet.
Mijn voorganger had niet de moeite genomen om het apparaat schoon te maken. Heel fijn. Ik stap van de loopband af. Optie twee: de hometrainer. In mijn sportschool hebben we er twee. Een van de twee is kapot, dus die valt meteen af. De andere is een goede optie voor een vlugge warming-up.
Ik loop naar de andere hometrainer en op dat moment zie ik dat er een handdoek en een bidon bij het apparaat staan uitgestald. De eigenaar is in geen velden of wegen te bekennen.
Dilemma: moet je alles eraf gooien of sla je dat onderdeel over?
Ik kies meestal voor het laatste, om confrontatie met medesporters (a.k.a awkward gesprekken) te voorkomen. Andere sporters hebben daar minder problemen mee: het gebeurt me regelmatig dat na mijn eerste setje (van de drie) een knaap van twee meter en honderd kilo voor me komt staan om te vragen of ik al klaar ben.
Natuurlijk niet lul. Bemoei je lekker met je eigen zaken.
Kortom: de sportschool brengt een hoop obstakels met zich mee, maar zorgt ook voor een boel leesvoer op Weblog van Stach. En het is nog gezond ook 😉
Stach Redeker is in het dagelijks leven student, lifehacker en blogger. Geïnspireerd door de lessen Nederlands en door een artikel van Schrijverspunt schrijft hij elke week een column over (super)kleine ergernissen in de samenleving.
Vandaag was de zesde en laatste dag van de testweek. Op de planning stond twee uur scheikunde.
De test was erg pittig. Het viel op dat er een groot verschil zat tussen de moeilijkheid van de vragen.
Zo leverde de makkelijke vraag: “Geef de evenwichtsvoorwaarde.” drie punten op. Hetzelfde puntenaantal kreeg je voor: “Bereken wat de eindtemperatuur van een mengsel (3,00 gram) van xylitol en speeksel is bij een starttemperatuur van 35,5 graden Celsius en een reactieverloop van vijf minuten. Je mag aannemen dat het mengsel een soortelijke warmte van 4 J/g/C heeft en dat de verbrandingsenergie +165 J/g is. Gebruik ook het grafiekje op de vorige pagina. Houd rekening met het massapercentage xylitol en het massapercentage dat daadwerkelijk wordt omgezet via de endotherme reactie.”
Juist.
Al met al was het dus een lange en pittige toets. Save the best for last…
De sportschool is een plek waar vele mensen hun spieren kweken, hun conditie perfectioneren en hun shakes achterover slaan. Ruim 21 procent van de Nederlanders gaat wekelijks naar de sportschool. Redenen genoeg om een column te wijden aan ergernissen in de fitnessclub.
Mijn ergernissen beginnen al meteen bij binnenkomst. De muziek knalt regelmatig LOEIHARD door de speakers. Schoolfeesten zijn er niets bij.
Goede muziek? Ho maar.
De eerste de beste afspeellijst met “best sports music” staat op: allemaal bass-boosted nummers die niet meer te herleiden zijn aan het origineel. Wat een cultuurbarbaren!
Vervolgens loop ik naar de kleedkamer. De kans is, ongeveer, dertig procent dat ik een halfnaakte man aantref als ik de deur openruk en in twintig procent van de gevallen heeft er iemand een grote boodschap gedaan. Dat ruik je.
Ik kleed me meestal zo snel mogelijk om. Puur en alleen om vragen van medesporters te voorkomen. Ik heb nog nooit een ander gesprekje gevoerd dan dit:
Ik: “Hoi.” (puur uit beleefdheid) Andere fitnessgoeroe: “Hé man. Lekker getraind vandaag?” Ik: “Om eerlijk te zijn, ik moet nog beginnen.” (dus… laat me met rust) Andere fitnessgoeroe: “Oh… wat ga je vandaag trainen.” Ik: (heb werkelijk geen flauw idee) “Beetje buik, armen, standaard.” Andere fitnessgoeroe: “Dat doe je wel vaker hè?” Ik: “Zeker.” (en nu oprotten alsjeblieft)
Na deze zeer productieve woordenwisseling loop ik naar de kluisjes. Het eerste kluisje dat ik openmaak, zit altijd vol met kleding. Onbegrijpelijk dat mensen niet de moeite nemen om hun kluisje op slot te doen.
Het tweede kluisje stinkt, maar bij het derde kluisje heb ik geluk: die is leeg…
Zoveel ergernissen, en ik ben nog niet eens begonnen aan de warming-up.
Stach Redeker is in het dagelijks leven student, lifehacker en blogger. Geïnspireerd door de lessen Nederlands en door een artikel van Schrijverspunt schrijft hij elke week een column over (super)kleine ergernissen in de samenleving.
Vandaag was de vijfde dag van mijn testweek. Op de planning stonden Engels en maatschappijleer.
De test Engels was moeilijker dan normaal, maar nog steeds prima te doen. De toets was opgebouwd uit vijf teksten ontleend aan oude havo-eindexamens. Voor het eerst moest ik ook letten op stijlfiguren, ironie en argumentatieve middelen. Dat was wel even een omschakeling, maar ik denk dat het me prima gelukt is.
De test maatschappijleer was, zoals altijd, een letterlijk kopie van de test jezelf. Op de vele grammaticale fouten na, bijvoorbeeld: “a-b-c-tje”. “Fouter” dan dat kun je “abc’tje” echt niet schrijven. Om nog maar te zwijgen van de interpunctie. Die ontbrak. Misschien zal de komma-toets vast…
Maar goed, schetst een letterlijk gekopieerde toets dan een goed beeld van de kennis en kunde van de leerlingen? Ik weet het niet hoor. Wat ik wel weet, is dat de test jezelf het enige was dat ik had geleerd. Binnen vijftig minuten (van de honderd) was ik klaar.
Gisteren was de vierde dag van mijn testweek. Op de planning stonden natuurkunde en handvaardigheid.
Natuurkunde was echt een eitje. De toets bestond, zoals altijd, uit vwo-eindexamenopgaven. Deze keer was ik er goed op voorbereid en ging ik gestaag door de vragen heen. Algemene gaswet ombouwen, modelletje begrijpen, heel veel formules invullen, ik kijk er niet meer van op. Maar… zonder Binas had ik het écht niet gered. Ik heb nog NOOIT zoveel aan dat boek gehad.
(Nieuwe ontdekking: tabel 4 bevat alle (afkortingen van) grootheden en eenheden die worden gebruikt in formules. Dat scheelt heel veel tijd, omdat ik ze nu niet meer af hoef te leiden. Formules uit mijn hoofd leren, deed ik sowieso al nauwelijks, die trek ik ook gewoon uit Binas…)
De test kunstgeschiedenis was ingewikkelder. Heel veel schrijven en heel veel uitleggen staat in een directe verbinding met kramp in je vingers, al zeg ik het zelf. De vragen waren behoorlijk op niveau. Ik vraag me af of ik in alle gevallen het gewenste antwoord heb gegeven. Ik heb wel, uiteraard, mijn best gedaan. (En daar gaat het om, toch?)
Vandaag was de derde dag van de testweek. Op de planning stonden wiskunde B en Nederlands.
Wiskunde B ging erg soepel. Alhoewel het een lange toets was (leerstof: het hele boek), werkte ik gestaag door de vragen heen. Aan het einde van de honderd minuten had ik een indrukwekkend eindresultaat voor me liggen: veertien (!) kantjes vol met berekeningen, grafieken en formules. Ik heb het gevoel dat ik wiskunde B nog nooit zo goed gedaan heb.
De test Nederlands duurde slechts vijftig minuten. De toets was niet heel bijzonder. Alle standaardvragen kwamen erin voor en de enige leestekst ging uiteraard weer over een vaag onderzoek van een onbekende professor.
Gisteren was de tweede dag van de testweek. Op de planning stond een toets biologie.
De toets was goed te doen. Het waren 36 meerkeuzevragen en 13 open vragen. Ik vond het niet bijster ingewikkeld, maar er zaten wel wat pittige dingetjes in.
Foto van een informatieblad biologie in mijn map
Altijd leuk trouwens, als leerstof van het ene vak het andere vak tegenspreekt.
“Nee jongens…, een zout bestaat uit ionen. Vergeet dat niet. Je mag niets anders opschrijven.” – Iedere scheikundedocent
Een ander deel van het informatieblad in mijn map
Gelukkig doen ze het zes pagina’s verderop wel goed…
De vierde en laatste testweek is begonnen.
Gisteren stonden Frans en wiskunde D op het programma.
De test Frans ging soepel. Het waren leesteksten, verzameld uit oude eindexamens uit 2017, 2018 en 2019. Al met al prima te doen. Na iets minder dan negentig minuten stond ik weer buiten het lokaal. De testweek was goed begonnen.
Wiskunde D was een stuk pittiger, en dat had ik ook wel verwacht. De test bestond uit drie onderdelen: lineair programmeren, complexe getallen en plaats en afstand. Ik dacht dat plaats en afstand het moeilijkste zou zijn, maar uiteindelijk vielen die vragen best mee. Het onderdeel complexe getallen stelde ook niet erg veel voor. Daarentegen was lineair programmeren erg klote. Het was het onderdeel waarvan iedere verwachtte dat het goed te doen zou zijn, maar het bleek een echte verschrikking.
Aan het einde van de twee uur had ik één lineaire programmeervraag helemaal ingevuld, één andere voor een klein deel en de laatste bijna niet.
Maar… die voldoende is echt wel in de pocket… (denk ik)
