Geplaatst op

PostNL en ‘op tijd’ is geen goede combinatie – column #15

Leestijd: 2 minuten

Dankzij e-mail en Whatsapp lijkt de grootste Nederlandse postmaatschappij, PostNL, misschien overbodig, maar niets is minder waar! Ik krijg bijna wekelijks te maken met het oranje postbedrijf, omdat ik pakketjes verstuur en ontvang. Over het ontvangen van die pakketjes, wil ik het vandaag even hebben…

PostNL heeft een mooie app gebouwd waar je de status van jouw pakketjes kunt traceren. Dat is natuurlijk een prachtig idee, maar dan moet het wel werken…

Dit pakket bijvoorbeeld. Een paar weken geleden kreeg ik de melding ‘dat uw pakket vandaag tussen 10:25 en 12:25 uur wordt bezorgd’. Ik had geen zin om het pakketje te missen, of de buren met een pakketje op te zadelen, dus bleef ik thuis. Vol verwachting keek ik uit mijn raam. 10:00 uur… 11:00 uur… de tijd verstrijkt tergend langzaam…

Om 12:00 uur zie ik een wit busje van PostNL op de hoek van de straat staan. De bezorger stapt uit de auto en gaat vrolijk een sigaretje roken. Met mijn verrekijker overzie ik de situatie. Na het sigaretje stapt de bezorger weer in de auto en rijdt de bezorger de straat uit. Zonder mijn pakketje te hebben bezorgd.

Om 17:00 uur was mijn pakket nog steeds niet bezorgd. Volgens PostNL was ‘de bezorger vertraagd’. Uiteindelijk kwam pas laat in de avond (21:00 uur) de bezorger aanzetten met een pakketje. Negen uur te laat. “Sorry meneer, hij was iets vertraagd…”

Beste PostNL, ik vind het heus niet erg om te wachten op mijn pakketje, al wordt het pas om 21:00 uur bezorgd, maar alsjeblieft: geef me niet de valse verwachting dat het tussen x-uur en y-uur wordt bezorgd. Die tijd maken jullie NOOIT (gemiddelde uit 20 pakketjes) waar en dat zorgt alleen maar voor meer stress en frustratie.

Stach Redeker is in het dagelijks leven student, lifehacker en blogger. Geïnspireerd door de lessen Nederlands en door een artikel van Schrijverspunt schrijft hij elke week een column over (super)kleine ergernissen in de samenleving.

Share
Geplaatst op

‘Even een paracetamolletje’: kan dat nou kwaad of niet?

Leestijd: 1 minuut

De scholen zijn begonnen en dat betekent proefwerken, presentaties en mondelingen die menig leerling veel stress opleveren. Van 9 tot 4 op school, om daarna tot 23:00 uur door te blokken. Je krijgt al hoofdpijn als je eraan denkt. De oplossing? Het is wit, heeft een pilvorm en je hebt geen idee wat erin zit. Ik heb het natuurlijk over het wondermiddel voor iedere student: paracetamol…

Lees het hele artikel op Scholieren.com.

Share
Geplaatst op

Geniet eerst, fotografeer later – column #14

Leestijd: 2 minuten

Een foto is tegenwoordig snel gemaakt: mobieltje eruit, camera-app aan, mobieltje terug. Ik denk daarom dat het veilig is om te zeggen dat je, tijdens je laatste vakantie, één of meerdere foto’s hebt gemaakt. Is dat zo? Dan gaat deze column allicht over jou…

Ik was dit jaar op vakantie in IJsland. De toeristische attracties op IJsland zijn snel en makkelijk te vinden: je volgt gewoon je medetoeristen. Als ik aankwam bij een uitkijkpunt, waren het eerste wat ik zag, heel veel mensen. En bij heel veel mensen horen natuurlijk heel veel mobieltjes.

Een oude dame dringt voor me. iPhone in de linkerhand, goedkope compactcamera in de rechterhand. Het is weer zover. Een beetje onhandig fotografeert de vrouw alles wat er te zien is. Petjes, hekjes, watertjes, niets laat ze aan haar lens voorbijgaan.

Over haar schouder kijk ik, de zelfbenoemde fotografienerd mee. De foto’s zijn veelal onscherp, hebben een slechte compositie of zijn gewoon niet interessant. Als je een foto maakt, neem dan de tijd!

Twee minuten en iets meer dan honderd foto’s later doet de vrouw twee stappen naar achteren. Ze loopt vijf meter, trekt haar Chinese man uit een groepje mensen en vervolgt haar weg naar de auto. Ze heeft de prachtige waterval alleen gezien door een schermpje…

Dat vind ik treurig. En bovendien is de dame niet de enige. Nog driehonderd toeristen hebben dezelfde aanpak als de vrouw. Geniet toch van het uitzicht! Vertrouw je ogen! Kijk!

Ik vrees dat deze vrouw, en de vele anderen, pas thuis, achter de computer, zullen zien wat voor geweldige vakantie ze hebben meegemaakt.

Beste mensen: geniet eerst, fotografeer later.

Stach Redeker is in het dagelijks leven student, lifehacker en blogger. Geïnspireerd door de lessen Nederlands en door een artikel van Schrijverspunt schrijft hij elke week een column over (super)kleine ergernissen in de samenleving.

Share
Geplaatst op

#73 Pak je SCHOOLBOEKEN in minder dan TIEN SECONDEN?!

Leestijd: 1 minuut

De scholen zijn weer begonnen en dat betekent ongetwijfeld dat jij elke avond weer voor je boekenkast staat om je tas voor de dag erna te pakken. Het is heel moeilijk om van een afstand te zien welke boeken je wanneer moet pakken: gekafte boeken zien er immers allemaal hetzelfde uit…

Vandaag vertel ik hoe je met behulp van binaire code jouw schoolboeken kunt ordenen. Voortaan heb jij in minder dan tien seconden je boeken bij elkaar gepakt!

Is dit een moeilijk project? Welnee! De uitvoering kost zo’n vijftien minuten!

Share
Geplaatst op

Exotische interpunctie zorgt voor veel problemen – column #13

Leestijd: 2 minuten

Het gebruik van punten en komma’s wordt al vroeg aangeleerd. Leestekens zijn immers essentieel voor de leesbaarheid van een stuk tekst. Maar heb je ooit gehoord van een beletselteken, Duitse komma of gedachtestreepje? En hoe gebruik je die troep eigenlijk? Vandaag duik ik in de wereld van exotische interpunctie.

De drie voorbeelden van hierboven ken je misschien niet bij naam, maar ik weet zeker dat je ze dagelijks gebruikt. Zo is een beletselteken de benaming voor drie puntjes (…), de Duitse komma gewoon een schuin streepje (/) en het gedachtestreepje een liggend balkje (-).

Dat klikt allemaal heel makkelijk, maar ik heb geen idee wanneer je precies welk teken mag en kunt gebruiken. Weet jij bijvoorbeeld wat het verschil is tussen een komma, puntkomma en dubbele punt? Ik absoluut niet en daarom gebruik ik ze meestal gewoon door elkaar.

Het wordt pas echt ingewikkeld als men heel lange zinnen gaat maken, met lekker veel bijzinnen en al die andere troep. Houd je tekst gewoon kort, dat bespaart gezeik met al die ingewikkelde interpunctie! Het maken van lange zinnen kan altijd nog, als je plotseling besluit neerlandicus te worden.

Volgens mij bestaan leestekens alleen om de schrijver en de lezer behoorlijk te verwarren. Zo staat er in mijn boek voor Nederlands alleen maar de minimale hoeveelheid informatie en zijn de artikelen op Wikipedia onbegrijpelijk. Stoppen met exotische interpunctie? Ik ben voor!

Stach Redeker is in het dagelijks leven student, lifehacker en blogger. Geïnspireerd door de lessen Nederlands en door een artikel van Schrijverspunt schrijft hij elke week een column over (super)kleine ergernissen in de samenleving.

Share
Geplaatst op

Betaalde virusscanners moeten verboden worden – column #12

Leestijd: 2 minuten

Naast nieuwe computermodellen, schieten ook virussen als paddenstoelen uit de grond. Er ontstaan zoveel nieuwe versies dat traditionele virusscanners, Windows Defender bijvoorbeeld, steeds vaker problemen hebben met het identificeren en bestrijden van kwaadaardige programma’s. De oplossing? Iedereen stapt over op een ‘goede’, betaalde virusscanner. Is dat verstandig?

Moderne virussen en ransomware verspreiden zich ook via het lokale netwerk. Als jouw computer wordt vertrouwd door computers in jouw huis, kunnen die makkelijk worden geïnfecteerd met malware. De angst op verlies van je eigen data en dat van anderen is precies waar de betaalde virusscanners handig op inspelen. Ik neem als voorbeeld AVG Free, het antivirusprogramma dat mijn computer beschermt.

Als ik AVG open, zie ik meteen een beveiligingsoverzicht. Zoals je hieronder kunt zien, is mijn computer zelf redelijk beschermd. Op de betalingen, hackeraanvallen en privacy na dan, want daarvoor mag je een flink bedrag neertellen.

Virusscanners maken handig gebruik van de angst om data te verliezen

Ik krijg dus het gevoel dat mijn computer niet voldoende is beschermd. Help!! Snel maar even AVG Premium kopen dan?

Nee. Compleet onnodig. En hier is waarom:

Hackeraanvallen kunnen alleen plaatsvinden als een geïnfecteerd bestand op je computer is geplaatst. Geïnfecteerde bestanden worden tegengehouden door het web en e-mailschild, iets dat gratis al aanstaat.

Ditzelfde geldt voor privacy, of zoals AVG dat beschrijft: “Uzelf tegen pottenkijkers beschermen”. Hoe komen die pottenkijkers binnen? Juist, via een geïnfecteerd bestand!

Betalingen zijn een uitzondering, maar deze worden vaak beschermd door het betaalplatform, meestal iDeal of PayPal.

Tijd voor een oproepje aan de virusscanners:

Als betaalde virusscanners extra functionaliteit met zich meebrengen (wat ik zeer betwijfel), lever ze dan gratis aan de consument. (Online) veiligheid is belangrijker dan geldlust, toch?

En verwijder ook alsjeblieft deze klotemeldingen bij de volgende update…

Stach Redeker is in het dagelijks leven student, lifehacker en blogger. Geïnspireerd door de lessen Nederlands en door een artikel van Schrijverspunt schrijft hij elke week een column over (super)kleine ergernissen in de samenleving.

Share
Geplaatst op

IJsland 2019

Leestijd: 2 minuten

Een selfie tijdens een gletserwandeling

Deze zomervakantie maakte ik een reis door het prachtige IJsland. Het was geweldig: vulkanen, thermische velden, gletsjers, watervallen, geisers en nog veel meer…

(c) Stach Redeker

Voor ik in het vliegtuig stapte, gaf ik mezelf een fotografiedoel mee: probeer IJsland te vatten in niet meer, en niet minder dan vijftig foto’s. Meer dan 1300 foto’s (gemiddeld maak ik per compositie zo’n 2-3 foto’s) zijn uiteindelijk teruggebracht naar een mooie selectie. Onderaan deze blogpost vind je het eindresultaat.

(c) Stach Redeker

Ik leid aan keuzestress, omdat ik geen idee heb welke foto ik het allermooist vind. Op dit moment twijfel ik tussen drie foto’s: het berglandschap (tweede foto van deze post), het sulfaatveld (derde foto) en het gletsjerijs (hieronder). Welke is jouw favoriet?

(c) Stach Redeker

Welke foto je ook kiest, IJsland blijft een prachtig land. Al is de vraag voor hoe lang. Klimaatverandering heeft een zichtbare impact op het wonderbaarlijke landschap. Zo werd er één week geleden een monument opgericht voor een verdwenen gletsjer. Ik denk niet dat we de klimaatverandering nog kunnen stoppen. Daar is het al te laat voor, dus grijp je kans en bezoek IJsland!

(c) Stach Redeker

Ik zal afsluiten met een anekdote: het is bijna onmogelijk om papegaaiduikers te fotograferen. De bovenstaande foto is gemaakt met een 300mm telelens. De foto is vervolgens lichtelijk bijgesneden om een fatsoenlijk beeld te krijgen. In totaal deed ik tweehonderd pogingen om de kleine beestjes te fotograferen. Dit was de beste…

Share
Geplaatst op

Het kan dus wel! – column #11

Leestijd: 2 minuten

Vorige week schreef ik over ergernissen bij de douane. Een oplettende lezer merkte op dat ik eigenlijk praatte over de ‘security check‘. In deze column zal ik braaf het beestje bij de naam noemen, al heb ik een hekel aan Engelse invloeden in het Nederlands…

Twee dagen geleden vloog ik met het vliegtuig vanuit Reykjavik naar Amsterdam. Ik was voorbereid op het ergste: zeven bakjes, immens lange wachttijden en veel boze securitymedewerkers. Spoiler alert: het verliep anders dan gedacht.

Het begon met de beruchte bakjes. Deze keer had ik er drie nodig. Dat vind ik niet veel, gezien het feit dat ik reis met een kleine koffer, cameratas, en een laptop.

Het tweede positive punt: geen enkel bakje belandde op het ‘mogelijk gevaarlijk’-spoor. Geen gerommel in mijn tassen, geen fouillering,  geen gezeik.

De totale tijd?

Minder dan tien minuten.

Het kan dus wel!

Mijn vliegreis verliep steeds beter: in plaats van één klein, miezerig glaasje cola kreeg ik die dag maar liefst één heel blikje. Gratis en voor niets. En een uur laten kwamen de stewardessen ook nog eens langs met ‘free Icelandic water‘.

Het enige puntje van kritiek: je wordt slecht geïnformeerd. Er bleek een ‘technisch mankement’ te zijn dat heftig genoeg was om het taxiën af te breken en weer naar de luchthaven te rijden. Om vervolgens iets minder dan één uur stil te staan. Toen het was opgelost, werd nooit verteld wat voor ‘mankement’ het was. Een beetje transparantie naar je reizigers kan toch geen kwaad?

Stach Redeker is in het dagelijks leven student, lifehacker en blogger. Geïnspireerd door de lessen Nederlands en door een artikel van Schrijverspunt schrijft hij elke week een column over (super)kleine ergernissen in de samenleving.

Share
Geplaatst op

Bestaat de douane alleen om burgers te pesten? – column #10

Leestijd: 2 minuten

Vorige week ging ik met het vliegtuig op reis. Vliegen is onlosmakelijk verbonden met de nummer één ergernis van ieder reizend mens: de douane. Het zal je ongetwijfeld niet verbazen als ik je vertel dat mijn bezoekje aan de douane een absolute nachtmerrie was…

Toen ik aan de beurt was, liep ik rustig naar de lopende band. Onderweg werd ik aangesproken door een douanebeambte: of ik ook mijn (berg)schoenen uit wilde doen. “Tuurlijk meneer”, antwoordde ik.

Aangekomen bij de bagageband, begon ik met het uitpakken van mijn koffertje. Volgens de vriendelijke, maar ook opdringerige beambte tegenover me, was het écht heel belangrijk dat ik mijn laptop in een apart bakje legde. Resultaat: halve koffer een zooitje.

Daarna zette ik mijn cameratas in een bakje. Ik haalde braaf mijn spiegelreflex uit de tas en plaatste deze in een apart bakje.

Douaneman: “Zitten er misschien ook lenzen in die tas?”
(een camera zonder lenzen, hmmm…)
Ik:  Ja meneer, er zitten ook lenzen in die tas (lichtelijk gefrustreerd).
Douaneman: (zo schijnheilig als de pest) Zou je die er ook nog even uit kunnen halen?
Ik: Is dat echt nodig (behoorlijk gefrustreerd)?
Douaneman: Ja meneer, wij doen ook alleen maar ons werk.

What’s next? Moet ik ook al mijn filters, schoonmaakdoekjes en opzetstukjes in een apart bakje leggen? Wat is dan de functie van een cameratas?

Toen ik klaar was, had ik maar liefst zeven (!) bakjes gevuld. Met twee stuks bagage vind ik dat toch best knap…

Nadat een vrouw geërgerd meldde dat ze me al drie keer had geroepen om door het poortje te lopen (nooit gehoord, ik was met haar stomme collega bezig) en er natuurlijk één bakje op de ‘potentieel gevaarlijke’ band terechtkwam, was ik er helemaal klaar mee.

Ik begin steeds meer te geloven dat de douane alleen maar bestaat om de burger te pesten. Zo hebben ze, volgens een goed beargumenteerd filmpje van Adam Ruins Everything, nog nooit een terroristische aanval gestopt.

Genoeg gezeik voor een mooie zaterdag. Volgende week ga ik weer door de douane. Ik ben benieuwd hoe mijn frustraties zullen zijn…

Stach Redeker is in het dagelijks leven student, lifehacker en blogger. Geïnspireerd door de lessen Nederlands en door een artikel van Schrijverspunt schrijft hij elke week een column over (super)kleine ergernissen in de samenleving.

Share